Guru jest osobą, której sama obecność powoduje u ucznia przebudzenie i odkrycie prawdy. Gdy w wieku dwudziestu dwóch lat przyjechałam po raz pierwszy do Mysore zapytałam Pattabhi Joisa, gdzie mogłabym znaleźć iluzoryczny stan wewnętrznego spokoju który podobno przychodzi z praktyką jogi. Nazywany przez swoich uczniów Guruji powiedział “Musisz praktykować wiele lat, wtedy Shantih (wewnętrzny spokój) przychodzi… żaden problem”. Moje serce otworzyło się na wdzięk jego nauczania. Mam to wielkie szczęście, że uznałam tego wspaniałego człowieka za swojego nauczyciela. Głębię mojej osobistej praktyki i nauczania przypisuję płomieniowi, który rozpalił we mnie Guruji.
Sri K. Pattabhi Jois nauczał jogi Ashtanga ponad 65 lat nim odszedł 18 maja 2009 roku. To głębia i siła Guruji inspirowała uczniów do uwierzenia w siebie i w jogę Ashtanga. Cud życia i spuścizny Joisa wykracza poza jego fizyczną obecność i może być samą definicją słowa Guru. To właśnie siła osobowości Joisa wyróżniała jego nauczanie, a jego duch będzie w jodze wiecznie obecny. Mówiąc ujmująco łamaną angielszczyzną, Guruji przekazywał transcendentalną wiedzę o jodze, mimo braku pełnej biegłości językowej. To nie jego słowa, ale aura, jaką roztaczał w sposób niepojęty prowadziła dalej i umożliwiała zrozumienie każdemu uczniowi, który miał szczęście u niego praktykować. Od momentu gdy Guruji opuścił Ziemię, żyje w pulsie jogi Ashtanga, w każdym uczniu i każdym nauczycielu na całym świecie.
Każdy dzień życia Jois’a naznaczony był bezwzględnym oddaniem dla tradycji jogi Ashtanga, którą przekazywał z pełną rzetelnością. Skromny człowiek urodzony przed obydwiema światowymi wojnami, ale jego trwające całe życie poświęcenie przeobraziło życie niezliczonych ludzi na całym świecie. Urodził się w małej wiosce o nazwie Kowshika na południu Indii w dniu Guru Purnima podczas pierwszej pełni księżyca w lipcu 1915 roku wyznaczonym jako święto narodowe Indii dla uhonorowania wszystkich Guru, a jego życie ucieleśniało tradycję uświęconej relacji nauczyciel-uczeń. Najpierw Jois był oddanym uczniem po odkryciu jogi w wieku 12 lat, gdy zobaczył Krishnamacharyę - człowieka, który został jego nauczycielem dającego pokaz jogi w szkole. Praktykując codziennie przez dwa lata poświęcił się jodze we wczesnym wieku i ostatecznie przeprowadził się do Mysore aby kontynuować naukę jogi i sanskrytu. Tam rozwijał się jako badacz i nauczyciel jogi. Tylko dzięki temu, że Jois uczył Maharadżę Mysore, Krishna Rajendra Wodeyara, 1 marca 1937 roku z aprobatą i błogosławieństwem Krishnamacharyi w Sanskrit College w Mysore powstał Wydział Jogi. Po trzydziestu siedmiu latach profesury Pattabhi Jois otrzymał tytuł Vidwan (profesora emerytowanego badań sanskrytu).
Zawsze radosny gdy widział nowego ucznia, Guruji niósł pochodnię jogi Ashtanga w czasie gdy na przestrzeni trzydziestu czterech lat rozwinęła się z grupki kilku bezinteresownych uczniów do kwitnącej, międzynarodowej społeczności praktykujących pasjonatów. Żył by zobaczyć jak Joga Ashtanga dotarła do ponad trzydziestu różnych krajów, zmieniła życie tysięcy (jeśli nie milionów) adeptów jogi i trafiła do ośrodków wyrastających na całym świecie. Dzieło, któremu się poświęcił wydało owoce jeszcze za jego życia.
Joga Ashtanga jest teraz jedną z najpotężniejszych, najpopularniejszych i wypróbowanych metod jogi. Pierwsze wzmianki na temat dynamicznych serii płynnie zmieniających się pozycji zawarł w manuskrypcie Yoga Korunta starożytny mędrzec Vamana Rishi. Łącząc oddech i ruch w vinyas’ę, joga Ashtanga oczyszcza ciało poprzez stymulację wewnętrznego żaru (agni). Stosowana w połączeniu z metodą Tristany nauczanej przez Joisa – osoby praktykujące Ashtangę koncentrują umysł poprzez skupianie uwagi na trzech rzeczach: oddechu (ujjayi pranayama), pozycjach (asana) i spojrzeniu (dristhi). Nauczając metody sumiennie i z pełnym zaangażowaniem przez ponad 65 lat Guruji utrzymał metodę joga Ashtanga w jej czystej, niezmienionej postaci. Wszyscy autoryzowani i certyfikowani nauczyciele jogi Ashtanga muszą uczyć się w K. Pattabhi Jois Ashtanga Yoga Institute w Mysore, w Indiach i poznawać metodę bezpośrednio od Sharatha Rangaswamyego, wnuka Joisa i obecnego mistrza jogi Ashtanga, lub Saraswathi Rangaswamy (córki Joisa). W celu zachowania starożytnej tradycji Guru Parampara (nieprzerwanej sukcesji bezpośredniego przekazu pomiędzy nauczycielem i uczeniem). Joga Ashtanga wymaga głębokiego wniknięcia w samego siebie i osobistego doświadczenia przeobrażającej mocy jogi z pierwszej ręki, tak jak w przypadku Joisa zanim zaczął nauczać.
Guruji zwykł mawiać: “joga Ashtanga jest dla wszystkich ludzi, starych, młodych, grubych, szczupłych, jedynie nie dla leniwych”. To dlatego, że joga Ashtanga stanowi wyzwanie: zmusza sztywność do wygięcia, miękkość do rozwoju siły, przesuwa granice umysłu i ciała poza powszechnie przyjmowane pojęcia bezpieczeństwa, możliwości i wygody. W ten sposób praktykujący ashtangę dosłownie rozszerzają swoją świadomość. Chociaż ashtanga zawiera sześć serii pozycji, to większość praktykujących poświęci całe swoje życie doskonaleniu pierwszej, podstawowej serii jogi Ashtanga ponieważ wymagany do jej wykonania poziom siły i elastyczności może być dość dużym wyzwaniem. Sharath Rangaswamy jest jedyną osobą na świecie, która praktykuje magiczną szóstą serię jogi Ashtanga i jest jedyną osobą dostatecznie przygotowaną do pełnego nauczania jogi Ashtanga. Już seria podstawowa jest kompletną praktyką, która wypala zgromadzone w ciele toksyny i poprawia zdrowie. Bez regularnego oczyszczania ciało gromadzi toksyny ze środowiska, żywności, a nawet stanów emocjonalnych, które mogą z czasem doprowadzić do choroby lub złego samopoczucia w starszym wieku. Jednak zdrowie i dobre samopoczucie można łatwo przywrócić regularnie praktykując. Chociaż Ashtanga nie jest magiczną pigułką na wszelkie dolegliwości, to długie i zdrowe życie Joisa jest świadectwem jej prawdziwej mocy. Joga może być tak mocna jak sam sprawisz i doprowadzi cię tak głęboko jak zechcesz.
Joga Ashtanga istnieje dzisiaj dzięki niezachwianemu poświęceniu Pattabhi Joisa w dzieleniu się swą mądrością z każdym uczniem gotowym do ciężkiej, codziennej pracy. Nie ma lepszego sposobu oddania czci życiu Guruji’ego od pojawienia się na macie i codziennej praktyki. Dał nam dar jogi Ashtanga i teraz naszym obowiązkiem jest czcić jego pamięć poprzez zaangażowanie w jogę. I jeśli mam coś dodać, to jestem pewna, że Guruji chciałby abyśmy wszyscy praktykowali - „praktyka, praktyka, praktyka… i wtedy wszystko przyjdzie”.
Copyright 2009 Kino McGregor/ Wszelkie prawa zastrzeżone
