Mój bardzo drogi przyjaciel i długoletni nauczyciel Danny Paradise, praktykuje i naucza ashtangi od czasu, w którym nie było mnie jeszcze na świecie! Jest także wspaniałym muzykiem i twórczym artystą pod wieloma względami. Jego współodczuwająca, inspirująca i życzliwa natura, oraz sposób nauczania wywarły wielki wpływ, zarówno na moją praktykę, życie, jak i nauczanie. Dlatego chciałabym podzielić się z Wami moją rozmową z Danny’m. Znajdźcie trochę czasu na przeczytanie jej – naprawdę jest tego warta.
Z miłością, Kia.
Jaka jest główna różnica pomiędzy ashtangą a innymi formami jogi?
Ashtanga składa się ze specyficznych sekwencji pozycji, które łączą w sobie wewnętrzne blokady oraz ciągły ruchu zsynchronizowany z głębokim oddechem. Rezultatem jest głębokie rozgrzanie ciała, pot powodujący oczyszczenie oraz ekstremalna elastyczność, siła i równowaga. Praktyka ashtangi, to praktyka wymagającą największej koncentracji spośród wszystkich szkół hatha-jogi. Kolejność sekwencji jest wyrazem wiedzy na temat odblokowywania ciała, jego wzmacniania, wychodzenia na głębsze poziomy elastyczności i równowagi. Taka forma praktyki przyczynia się do rozwoju własnego autorytetu, uczy poczucia niezależności i odpowiedzialności, ponieważ kiedy już poznasz sekwencje, możesz wykonywać je samodzielnie.
W jaki sposób, tak fizycznie wymagająca forma jogi jak ashtanga, może być również kontemplacyjna?
Ashtanga wymaga skupienia, głębokiej koncentracji i pełnej uwagi. Z tego właśnie powodu jest medytacyjna. Wszystkie praktyki jogi są modlitwą do twórczej energii wszechświata która pomaga praktykującemu w rozwinięciu najgłębszego potencjału życia. Joga jest pełną oddania nauką dostrzegania istnienia Boga, a nie poszukiwania Boga. W miarę rozwoju stałości, spowolnienia poruszeń umysłu i wzmocnienia intuicji, percepcji, wglądu i widzenia, komunikacja z duchem i Wielkim Duchem staje się łatwiejsza. Stres i niepokój są bramą do wielu schorzeń, a joga pozwala zmniejszać lub eliminować wszelkie obawy, poprzez sprowadzanie nas do teraźniejszości, całkowitą koncentrację na „tu i teraz”, zwolnienie bicia serca, wyciszenie umysłu… Świadomość (lub inaczej: bycie przebudzonym w danym momencie), budowanie własnej wolności, stawanie się tym, kim naprawdę jesteś, kreowanie marzeń, życie pełnią życia z radością, współodczuwanie - to wszystko jest naturalnym wynikiem praktyki jogi.
Czy osoba z fizycznymi ograniczeniami lub osoba starsza może praktykować ashtangę?
Uczę jogi od ponad 30 lat (od roku 1979)… Na moich zajęciach pojawiały się osoby wieku od 7 do 80 lat. Każdy jest w stanie nauczyć się praktyki, ale czasami musi być ona zmodyfikowana i dostosowana do indywidualnych możliwości, wieku, problemów fizycznych, wcześniejszych kontuzji, wypadków, historii itd. Podróżując po świecie, spotykałem kobiety i mężczyzn, którzy zaczynali praktykę ashtangi po pięćdziesiątce, a w ciągu kolejnych 4, 5 lat już jako zaawansowani praktykowali drugą, a nawet trzecią serię. Kiedy praktyka staje się regularna, ograniczenia umysłu oraz ciała zmniejszają się bardzo szybko. Jednocześnie należy zdać sobie sprawę, że seria podstawowa jest praktyką na całe życie. Regularna praktyka uczy nas także, w jaki sposób dojrzewać z gracją, wdziękiem i w zdrowiu. Wiele osób odkrywa, że jest to droga, aby starzeć się powoli, w pełni sił… i w konsekwencji nie skończyć z pogarszającą się kondycją w domu starców, przykutym do wózka. Ostatecznie, celem jogi być może jest nauczenie nas, jak przejść przez starość i śmierć z jasnością umysłu, spokojem i mądrością.
Miałeś okazję uczyć jogi wielu artystów podczas tych wszystkich lat (Madonna, Sting, Dona Karan, Paul Simon itd.) Czy joga może wpływać na kreatywność?
Joga rozwija świadomość i inicjuje połączenie z duszą, tak jak czynią to wszystkie szamańskie praktyki. Wyobraźnia może być postrzegana jako wyraz oświecenia duszy. Kreatywność oraz wyobraźnia są oczywiście ze sobą mocno powiązane. Jedną z nauk tantra jogi, jest to, że wszyscy posiadamy nieograniczoną inwencję. Joga kreuje siłę życiową, jasność umysłu, zdrowie, a także jest ewolucyjnym narzędziem świadomości. Tak więc dla artysty, staje się magicznym instrumentem poszerzającym horyzonty twórczości, świadomości, wrażliwości oraz klarowności.
Jak postrzegasz ideę posiadania swojego nauczyciela lub guru?
Dla mnie istotnym jest posiadanie nauczyciela przez pewien czas, ale nie nauczyciela stwarzającego zależność, posiadającego naśladowców, wyznawców itd. Budda powiedział: „Ty jesteś swoim jedynym mistrzem, Któż inny mógłby nim być? Nikt nie oczyszcza drugiej osoby”. Guru może zapalić twoją świecę… ale to ty musisz ją nieść. Każdy, kto zajmuje się ashtangą przez dłuższy czas dostrzega, że praktyka została opracowana do samodzielnego nauczania i samodzielnego korygowania pozycji, po określonej ilości zajęć. Prawdziwym kluczem jest wykonywanie praktyki samemu oraz rozwój osobistej, własnej praktyki. Po pewnym czasie pojawi się zrozumienie i doświadczenie. Krischnamurti powiedział Desikacharowi… „Nie czyń się guru…kolejną małpą!”. Myślę, że w słowach Krishnamurti tkwi prawdziwy przekaz. Jogini zawsze byli znani jako anarchiści, wolnomyśliciele istniejący poza przyjętym porządkiem życia oraz doradcy królów. Kiedy po raz pierwszy usłyszałem Krishnamurti przemawiającego w Ojai, w późnych latach siedemdziesiątych, po tym jak zacząłem studiować jogę, potwierdziły się moje instynktowne odczucia, że podążanie duchową drogą za kimkolwiek, byłoby pomyłką, a nie prawdziwą ścieżką rozwoju. Obserwowanie zachowania wyznawców różnych tradycji duchowych było również bardzo pouczające. Jak powiedział mi jeden z moich przyjaciół: „Każdy nauczyciel gromadzi wokół siebie takich uczniów, na jakich zasługuje”. Nauczyciel, który pragnie kreować zależność, będzie przyciągał ludzi potrzebujących podległości. Ci, którzy chcą tworzyć niezależność oraz wolność, będą otaczani przez indywidualistów pragnących autonomii i samorealizacji. Nie ważne ilu masz uczniów, ale raczej ilu mistrzów udało ci się stworzyć i wykształcić…
