„VIRABHADRASANA I – HEROS Z UNIESIONYM MIECZEM”

śraddha virya smrti samadhi prajńa purvakah itaresam

Inni – przez wiarę, męstwo, pamięć, samadhi do oświecenia.

Jogasutry, I, 20

Według starożytnego traktatu o gramatyce sanskryckiej Dhatupatha, naturę rdzenia „vir” (od którego pochodzi wyraz „vira”– „bohater, wojownik, rycerz”) oznaczającego niepodzielną energię, odnajdziemy w akcie bycia wszędzie jako całość. Abhinavagupta – jeden z największych filozofów Indii, opisuję energię heroiczną jako: „wszystko, czego heros (bohater, wojownik) dokonuje w myśli, słowie i w czynie, poprzez każdą aktywność wymagającą śmiałości i heroizmu i przejawiającą esencję tych cech”[1].

Virabhadrasana I jest pierwszą z serii trzech asan nazwanych imieniem mitologicznego herosa i wojownika Virabhadry.  Wszystkie te trzy pozycje łączą w sobie siłę, grację i zręczność z obustronną harmonią, walecznym sercem i pełnym wiary oddaniem – cechami typowymi dla rycerza, bohatera czy wojownika. Wystarczy jeden rzut oka, żeby odnaleźć najważniejsze cechy wspólne tych pozycji, jednak zanim do tego przejdziemy, warto oddać również cześć tradycji.