Ashtanga Yoga

Warsztat jest skierowany do wszystkich praktyków jogi niezależnie od metody, którą dla siebie wybrali. Celem warsztatu będzie omówienie prostych technik, które pozwolą zwiększyć wpływ wykonywanych pozycji na fizjologię i układ nerwowy, poprawić ukrwienie organizmu i przepływ energii w ciele. Na warsztacie nauczymy się m. in. jak unieść ręce opuszczając je, jak połączyć nogi oddalając je od siebie. Każda część warsztatu będzie składała się z dwóch bloków: wykładu i płynnej praktyki, w czasie której przełożymy zdobytą wiedzę na praktykę.

Wprowadzenie: czym jest i jak płynie w ciele energia. Co zrobić, żeby ją zatrzymać? Celem tego wykładu będzie omówienie sposobów, w jakie praktyka hathajogi może poprawić obieg energii w ciele . Postawimy co najmniej jedną odważną tezę i omówimy termin bandha z perspektywy tradycyjnej hathajogi i zachodniej nauki.

Prowadzący - Łukasz Przywóski - Tym, co przyciągnęło mnie do jogi jest sposób, w jaki jej praktyka łączy ruch, oddech i uważność w celu utrzymania zdrowia i wewnętrznej równowagi. Praktyka asan, często żywiołowa, pozwala mi zachować wysoki poziom energii. Równocześnie staram się ćwiczyć w uważny sposób i nie przekraczać ograniczeń swojego ciała. Staram się, żeby moja praktyka łączyła w harmonijny sposób element tapasu (dać z siebie jak najwięcej) i ahinsy (niekrzywdzenia). Innymi słowy – lubię wymagającą praktykę, ale jeszcze bardziej lubię stan lekkości i pełni życia, dlatego też dopasowuję swoja praktykę do poziomu energii, jaki mam danego dnia.

Przygodę z hathajogą zacząłem u Grzegorza Nieściera według metody Iyengara. Później poszukując innej formy hathajogi, odkryłem asztangawinjasę, która była przez trzy lata moją codzienną praktyką. Równocześnie zacząłem interesować się anatomią i fizjologią. Zapisałem się na kurs masażu, ukończyłem kurs stosowanej anatomii i fizjologii.

Obecnie moja praktyka ma najczęściej charakter żywiołowej winjasy, w czasie której skupiam się na naturalnym, swobodnym oddechu i koaktywacji grup mięśniowych otaczających poszczególne stawy. W czasie zajęć zwracam uwagę na odpowiednie ustawienie ciała w asanie i praktykowanie w zgodzie ze swoim ciałem. Z tego też powodu nie wykonuję fizycznych korekt mających na celu „głębsze” wejście w pozycję – w moim odczuciu są one sprzeczne z ahinsą. Ciału należy ufać, nawet jeśli notorycznie przyjmuje niewłaściwą pozycję – zazwyczaj robi to z określonego powodu. Dlatego też pierwszym krokiem jest poznanie tego powodu i praca nad nim a nie bezrefleksyjne kopiowanie podręcznikowego ustawienia ciała w danej pozycji.