Zapraszamy do lektury wywiadu z uczennicą Krishnamcharyi - Yvonne Millerand. Wywiad ukazał się w magazynie La Revue de l"Inde.

Twoim pierwszym nauczycielem był Lucien Ferrer. Jak do niego trafiłaś?

Powiedziała mi o nim moja mama. Uczęszczała na jego zajęcia… zauważyłam, że była szczuplejsza ode mnie! Zabrała mnie ze sobą na zajęcia, żebym mogła poznać Luciena.

Co odróżniało jego nauczanie od gimnastyki?

Różnica polegała na tym, że nauczał nas ruchów zgranych z oddechem. Przykładowo chciał, żebyśmy w czasie wydechu opuścili ręce i je skrzyżowali a w czasie wdechu unieśli je szeroko do góry. Nie narzucał nam tempa, każdy robił tyle, ile mógł; niektórzy wykonywali ruchy zbyt szybko. Pokazywał nam również różne pozycje.

Statyczne? No proszę, już doszliśmy do asan!

Tak, ale Lucien nie używał tego słowa.

W jakim stopniu nauczyciel jogi powinien stosować fizyczne korekty? Richard Freeman i Patricia Sullivan dzielą się przemyśleniami na ten kontrowersyjny temat.

Kiedy po raz pierwszy zetknął się Pan z jogą?

Kiedy poznałem nauczycieli jogi w późnych latach 60-ych, czyli dość dawno temu.

Kim oni byli?

Było ich kilku. Byli to mistrzowie, którzy wyznawali nauki Joganandy, Ramana Maharshiego, Ramakriszny, Vivekanandy i Śri Aurobindo. W tamtych czasach istniało sporo takich grup. Jednakże na poziomie duchowym uczyłem się głównie od uczniów Śri Arubindo i Ramana Maharshiego. Zgłębiałem też astrologię wedyjską i medycynę konwencjonalną. Moje wizyty w Indiach i współpraca z hinduskimi nauczycielami zaczęły się w późnych latach 70-ych. W 1979 roku aśram Sri Arubindo zaczął publikować moje artykuły - komentarze do Wed. Współpracowałem też z aśramem Ammy, który również wydawał moje artykuły. Jeśli chodzi o ajurwedę, zacząłem pracować z doktorem Vasantem Ladem w roku 1983 w Meksyku, gdzie prowadził wówczas swoje seminaria.

Od 1973 roku uczyłem się dźjotisz  (hinduskiej astrologii i astronomii – przyp.tłum) od doktora Vallansa. W późnych latach 80-ych założyliśmy klinikę ajurwedy w Ameryce, zaczęliśmy udzielać konsultacji na temat dźjotisz i publikować artykuły.  Zacząłem jeździć do Europy ponad 10 lat temu i teraz robię to regularnie.  Doktor Vashta, jeden z najbardziej autorytatywnych nauczycieli w Punie, był moim głównym nauczycielem ajurwedy. Współpracowałem z nim przez ponad 10 lat. Należał do starszego pokolenia - ukończył college w roku 1949 (edukacja w dziedzinie ajurwedy była zabroniona przez rząd brytyjski aż do końca lat 30-ych), napisał wiele książek na temat ajurwedy i udzielał konsultacji firmom produkującym leki ajurwedyjskie.

Zapraszamy do lektury ostatniej części wywiadu przeprowadzonego przez Alexandra Medina z trzema mistrzami hathajogi: BKS Iyengarem, SKP Joisem i TKV Desikacharem. Ostatnia część wywiadu poświćona jest zagadnieniom duchowości i przyszłosci jogi.

Chciałem podziękować Tarikowi za zgodę na rozmowę i opublikowanie wywiadu na portalu www.ashtangayoga.pl. Tarik jest inspirującym i charyzmatycznym nauczycielem. Dodatkowo jest prawdziwy i szczery w tym, co mówi i co robi. Cieszę się, że miałem okazję poznać go i porozmawiać z nim na temat asztangajogi. Do 2 lutego 2012 r.  każdy ma szansę wybrać się na prowadzone przez niego w Yoga Republic  zajęcia w stylu Mysore.

Tarik uczy asztangajogi wraz ze swoją żoną Leą Perfetti zarówno w Portugalii, jak i na warsztatach, które prowadzą na całym świecie.. Ich stronę internetową można znaleźć pod adresem http://loveashtangayoga.com/. Fanpage Tarika można znaleźć również na facebooku pod adresem  http://www.facebook.com/pages/Love-Ashtanga-Yoga/194771180584573.

Gorąco polecam zarówno uczestnictwo w porannych zajęciach w stylu Mysore, jak i prowadzonym przez Tarika warsztacie, który odbędzie się w dniach 27-29 stycznia 2012 r. w szkole Yoga Republic na ulicy Śniadeckich 18 w Warszawie.

Czym jest Mysore ?

Dobre pytanie. Po pierwsze Majsur jest miastem, z którego pochodzi asztangawinjasa. Styl nauczania stosowany w szkole Patthabiego Joisa został nazwany na cześć tego miasta metodą Mysore. Styl ten opiera się na praktyce własnej. Przychodzisz na zajęcia, ćwiczysz a nauczyciel pomaga ci w wykonaniu niektórych pozycji. Sprawność praktykujących nie ma większego znaczenia, wszyscy znajdują się w jednym pomieszczeniu, praktykują obok siebie, ale każdy robi to we własnym tempie.