David Garrigues jest certyfikowanym nauczycielem Ashtangi. Niedawno wydał dwupłytowy przewodnik po pierwszej serii ashtangi. Więcej informacji o Davidzie można znaleźć na stronie: http://www.davidgarrigues.com

Z jogą zetknąłem się po raz pierwszy pod koniec 2008 r. Znajomi namówili mnie na pierwsze zajęcia. Wybierając się na nie byłem przekonany, że spędzę najbliższe dwie godziny siedząc i mrucząc coś pod nosem. Myliłem się. Z pierwszych zajęć wyszedłem lekki i radosny. Byłem zrelaksowany i pełen energii. Od tamtego dnia nieprzerwanie praktykuję asany.

Wiele nieprawdopodobnych zdarzeń musiało zaistnieć w moim życiu, żebym mógł zetknąć się z jogą. Zacząłem, jak pewnie większość, od metody Iyengara. Już po pierwszej sesji prysnęło moje naiwne i niczym niepoparte wyobrażenie, że joga jest spokojnym, powolnym rozciąganiem. Niesamowicie intensywny wysiłek fizyczny, jakiego wcześniej nie doświadczyłem, wywołał rozluźnienie, radość i falę silnych emocji…

Po niezapomnianym pobycie w pięknym Rishikeshu pojechaliśmy pociągiem do Delhi, zapakowaliśmy Stefkę (mamę Soni) do samolotu do Bratysławy, a sami polecieliśmy na południe do Bangalore skąd taksówką, po niemiłosiernie długiej podróży, dojechaliśmy do Mysore (można też tanio lecieć do Mysore w 30 minut, ale wtedy jeszcze o tym nie wiedzieliśmy). Tak oto ze stolicy Yogi trafiliśmy do stolicy Ashtanga Vinyasa Yogi.

Kiedy spotkał swojego nauczyciela Krishnę Patthabiego Joisa, Richard Freeman praktykował jogę od dziewiętnastu lat, odwiedził kilka ashramów w Indiach i nauczał jogi irańską rodzinę królewską. W niespełna rok od poznania guru jogi ashtanga Richard Freeman jako drugi uczeń z zachodu został certyfikowany przez Joisa. Obecnie Richard mieszka wraz z synem Gabrielem i żoną Mary Taylor w Boulder w stanie Kolorado, gdzie prowadzą szkołę jogi The Yoga Workshop.

 „Odtąd stajesz  się tym co rozumiesz” Patanjali

Niezależnie od metody kryzys pojawia się u  wszystkich praktykujących jogę.  Szczególnie  wtedy kiedy  intensywnie pracujemy nad dyscypliną i regularnością codziennej praktyki. Jak się objawia? Na różne sposoby - od czysto fizycznego, gdy ciało staje się ciężkie i obolałe, a my pozbawieni chęci do jakiegokolwiek wysiłku; czy emocjonalnego: zniechęcenie, apatia, przygnębienie, rozdrażnienie. Znajdujemy czas na wszystko poza czasem na chwilę wyciszenia i krótkiej choćby praktyki. Głowę mamy pełną wymówek. Można  podejść do kryzysu na kilka sposobów. Czasami próbujemy przeczekać lub wyprzeć. Na kryzys możemy jednak spojrzeć  w zupełnie inny sposób. Możemy potraktować to jako twórczy i badawczy okres. Przy okazji może zaobserwujemy jakieś utrwalone lub nawykowe podejście  do samego siebie. Możemy spojrzeć na kryzys  jak na proces, który musi się pojawić, żeby  coś zmienić w naszym dotychczasowym życiu. Kiedy dopada nas kryzys to znak do wzmożonej pracy nad sobą, wnikliwej obserwacji i zmiany, pokonywania progów i kształtowania świadomości.

David Swenson jest jednym z najbardziej znanych nauczycieli Ashtangi. Od lat prowadzi warsztaty na całym świecie.

Jak odkryłeś Ashtangę?

Uciekłem z domu. Właśnie skończyłem szesnaście lat. Wysłałem rodzicom list, w którym wyjaśniłem, że kocham ich i wiem, że oni kochają mnie ale nie jestem w stanie żyć dłużej w Teksasie. Długie włosy, joga i wegetariański styl życia nie drażniły osób żyjących na Zachodnim Wybrzeżu, dlatego wynająłem pokój i zacząłem pracować przekręcając hamburgery w Encinitas, w Kalifornii. Któregoś dnia jeden z surferów zaprosił mnie na zajęcia jogi, gdzie ludzie wykonywali niesamowite, powykręcane i płynnie w siebie przechodzące asany. Chociaż ten rodzaj jogi był tak ciężki, że nie dotrwałem do końca pierwszych zajęć pokochałem go. Od tej chwili wciąż kocham Ashtangę.