Kasia i Bernd zapraszają na wypoczynek z jogą pod słońcem Toskanii.

Ashtanga Joga z Basią Lipską

Piątek, 27.07.2012, godz.17.30-19.00 pierwsza seria prowadzona

Niedziela, 29.07.2012, godz.17.00-19.00  technika, oddychanie, wzmocnienie bandh podczas I serii

Pierwszy w Polsce warsztat Jivamukti Yoga

Jivamukti Yoga to metoda rozwinięta przez Sharon Gannon i Davida Life w 1986r. jako ścieżka do samorealizacji poprzez szeroki rozwój empatii w stosunku do otaczającego świata. Nazwa Jivamukti pochodzi z Sanskrytu i oznacza "duchowa wolność" jak i "żyć niezależnie". Esencją metody jest duchowy aktywizm, dzięki któremu współczesny jogin nabiera kreatywnego podejścia do życia oraz praktyczna filozofia ucząca jak dobrze rozwinięte zasady duchowe mogą pomóc w mierzeniu się z wyzwaniami dnia codziennego, a przy tym wnieść w życie więcej szczęścia, empatii i efektywnie pokonywać trudności. Zaangażowanie w praktykę jogi Jivamukti prowadzi do wzmocnienia duchowej niezależności, co pozwala poczuć się autorem bardziej świadomego i pełniejszego życia.

Tym razem zdecydowaliśmy się opublikować artykuł zawierający wskazówki etyczne i chociaż kierowane są do nauczycieli Anusary to sądzę, że mogą skłonić do przemyśleń wszystkich nauczycieli i studentów jogi. To naprawdę ważne, żeby nasze wzajemne relacje pozytywnie nas motywowały i dodawały energii!

Wskazówki etyczne dla Nauczycieli Anusary.

Jako nauczyciele jogi, służymy naszym uczniom za przykład. Jesteśmy winni im, naszym nauczycielom oraz samym sobie zachowywać się według najwyższych standardów moralności.

Poniższe wskazówki etyczne są raczej ogólnymi wskazówkami zachowania niż sztywnymi zasadami. Powinny być stosowane zależnie od okoliczności oraz kontekstu, w jakim znajdzie się jogin. W skrócie – jogini Anusary zajmują się sławieniem Shri, czyli tego co wzbogaca życie, jest piękne i pomyślne.

Sposób na przebudzenie

Jestem opinii, że metody prowadzące do przebudzenia przeznaczone dla poszukiwacza duchowego pochodzącego z Indii i z Zachodu nie są takie same. Dlatego kluczowym zadaniem dla nas, nauczycieli na Zachodzie, jest przekładanie obcych nauk nie tylko na inny język, ale także na odmienną kulturę naszych uczniów. Przywiązanie do tego, by „robić wszystko tak, jak się to robi w Indiach” to rodzaj lenistwa nauczyciela, które może przynieść uczniom szkodę. Naszym zadaniem jest nie tylko przekazanie metody, ale także wyodrębnienie istoty metody z elementów charakterystycznych dla danej kultury, którymi metoda ta jest przesiąknięta.

Uczę asztangajogi. Nauczyłem się tej praktyki od mojego nauczyciela, Sri K. Pattabhiego Joisa, którego określiłbym mianem klasycznego Indusa, w odróżnieniu od współczesnego Indusa. Mówiąc o klasycznym Indusie, dokonuję w zasadzie rozróżnienia pomiędzy nim, a współczesnym Indusem, który wprawdzie wciąż dziś istnieje, ale stopniowo zanika w miarę gospodarczego wzrostu Indii.

To, co przede wszystkim odróżniało klasycznych Indusów, uczniów mojego nauczyciela, od ich odpowiedników z Zachodu, to ich sposób postrzegania samych siebie. Uczeń będący klasycznym Indusem identyfikował siebie przede wszystkim poprzez swój związek z rolą, którą pełnił w społeczeństwie, podczas gdy uczniowie z Zachodu identyfikowali się przede wszystkim ze swoją osobowością, tym, co lubią, a czego nie, tym, co daje im pewność siebie, a co wprowadza niepewność. Duża część pracy prowadzącej do usunięcia samsary (uwarunkowanej rzeczywistości) wymaga od ludzi Zachodu zupełnie innego rodzaju wysiłku. O ile jasne jest dla mnie, że cele pozostają takie same – przezwyciężenie naszych uwarunkowań, aby odkryć to, kim naprawdę jesteśmy – ścieżka jogi w Indiach jest zupełnie inna od ścieżki jogi na Zachodzie. 

Zachęcamy do lektury wywiadu z jednym z największych mistrzów hathajogi - Shandorem Remete. Shandor rozpoczął praktykę jogi w wieku sześciu lat. Uczył się zarówno asztangawinjasy, jak i innych stylów praktyki hathajogi - szczególnie duży wpływ miało na niego nauczanie BKS Iyengara. Przez lata Shandor cieszył się popularnością, prowadził warsztaty na calym świecie. Wydawało się, że wszystko jest na dobrej drodze. A jednak w krótkim odstępie czasie zmarł jego ojciec, rozpadło się jego małżeństo, złamał sobie nadgarstek. Zaczął tyć. Ani dieta ani ruch nie pomagały. Wczesniej praktykował jogę przez dziesięć godzin dziennie, było to dla niego naturalne. Nagle okazało się, że nie może wykonać nawet najprostszej pozycji. Wydarzenia te dały Shandorowi do myślenia. Postanowił cofnąć się do początków swojej praktyki, zaczął studiowac klasyczne teksty poświęcone hathajodze. Przez rok zgłębiał ruchy anandatandawy (tańca) Śiwy. W oparciu o te podstawowe ruchy odtworzył system form ruchu przygotowujący do pracy w asanach.

Nauczana przez niego joga cienia (shadow-joga) ma na celu usunięcie marm, uzyskanie mobilności wszystkich stawów i niezakłóconego przepływu energii przez ciało. Termin cień odnosi się do naszych wyobrażeń na temat tego, kim jesteśmy, które zamiast przyblizać nas do poznania samych siebie oddalają nas od tego celu. Nauczanie Shandora opiera się całkowicie na tradycji hathajogi, obejmuje praktykę asan, pranajamy, mudr i krii w sposób przedstawiony w starozytnych tekstach. 

Zachęcamy was do zapoznania si  z jego spojrzeniem na jogę.